Whopperrr

Daar ben ik weer met mijn verhalen over het letterlijk en figuurlijk in het water gevallen weekend. Ik had al verteld dat we mooie plannen hadden om zaterdag naar de piramides te gaan en zondag te gaan zwemmen met dolfijnen. Maar helaas, de regen liet alle plannen in het water vallen. Het regent hier altijd zo bizar dat straten volledig onderlopen. En denk dan niet aan een hoogte tot je enkels, complete auto’s staan gewoon onder water in sommige straten. Alle Mexicanen vinden het dan ook eng om in regen te rijden. Het zou dan ook niet verantwoord zijn om de wegen op te gaan richting piramides en de dolfijnen. Dus helaas, dan maar shoppen op zaterdag. Ook niet helemaal een straf, maarja het is wel echt heel jammer dat we iedere keer zo afhankelijk zijn van het weer. Ook ’s avonds kunnen we vrijwel nooit op stap omdat het de vraag blijft of we aan het einde van de avond nog wel thuis kunnen komen door de hoosbuien en de rivieren in de straten.

Vrijdag Sushidag
Zo lekker als vrijdag heb ik in heel Mexico nog niet gegeten. We zijn in een Sushibar geweest. Allereerst heeft de taxichauffeur ons flink genaaid. De bar zit aan het einde van de straat, maarja het is hier niet de gewoonte om te lopen en zeker niet als het regent. Dus we hielden de taxi aan. Hij vroeg veel te veel geld, maar ja we moesten er wel in voordat we helemaal verregend waren onder ons parapluutje. Toen die doorkreeg waar de bar precies was haalde die toch nog wat van de prijs af. Nou dat is toch nog aardig dan.
Maar die Sushi was me toch goed! We mochten onbeperkt eten voor omgerekend maar €6,30. Dat zijn geen knaken natuurlijk! We hebben ervan genoten! Sindsdien hebben we dus maar Vrijdag Sushidag ingelast.

Zaterdag shopdag dan maar…
Tsja we moesten toch íets doen om de dag vol te maken. Dus we pakten een taxi naar het grote Amerikaanse supermarktconcern; Hal-Mart. Wat een gigantische zaak ik dit zeg. Plasma-tv’s, koelkasten, sierraden en de gewoonlijke supermarktproducten stonden ook ruim uitgestald. Eindelijk hebben we onze appeltjes gevonden! En nee, ze kennen helaas geen elstarretjes in Mexico, maar goed, ik was er dik tevreden mee. Na alle boodschapjes ingeladen te hebben gingen we afrekenen. Dit was het moment van de schrik: we hielden niet veel centen meer over, dus zouden een erg goedkope taxi moeten vinden om weer thuis te komen. Gelukkig zag ik toen twee pinapparaten. Het eerste apparaat pakte mijn bankpas niet. Goed, dan naar de volgende. Bij dit apparaat kwam ik al een stuk verder. Leanne was aan het meekijken, ik drukte overal vrolijk op ‘si’, zoals altijd. Leanne begint plotseling te lachen en vraagt sinds wanneer ik zo meelevend ben. Ehh, hoezo? Iedere keer met pinnen druk ik op ‘si’, dus iedere keer doneer ik geld aan een ‘goed’ doel. Is iedereen nu niet een beetje trots op mij? ;) Maargoed, het ging goed tot het doneren, totdat er geld voor mij uit zou moeten rollen. Hier bleef het apparaat echter steken. Wij in ons beste Spaans uitgelegd dat ik wel had gepind maar dat er geen geld uit kwam. Deze smoes zullen ze al wel vaker gehoord hebben, maar ze zei dat ze er werk van ging maken. Dit gebeurde echter niet. Ze ging vrolijk verder met kopiëren. Tsja, je heb een baan of niet he. Uiteindelijk kwam er hulp, en die vroeg naar m’n pinpas. Wat bleek nou, ik kon daar niet met mijn Maestro pas pinnen. Alle heisa voor niks dus…

Na de Hal-Mart hebben we het gewoon geflikt he! We wilden nu naar DownTown, het centrum. En weet je hoe? Met de bus! Echt, dit was nog helser dan een achtbaan kan ik je vertellen. Bij ieder hobbeltje werden we weer compleet uit onze stoel gelicht. Maar het aller bizarste blijft altijd nog: Leanne Poot en Margo Smit zijn goed in het centrum gekomen met een bus waarvan ze niet exact wisten waar die ging stoppen! (Als je onze verhalen over de combinatie Leanne, Margo, Antwerpen en richtinggevoel hoort dan verbaast dit je ja!).

Toen we dus goed waren aangekomen in Tampico DownTown dachten we naar de markt te gaan. Alles wat wij konden vinden waren vijf tentjes met rotzooi. Daar waren we dus snel doorheen. Nog even rustig door het centrum gewandeld tot Leanne naar het toilet moest. We liepen dus de Subway binnen. Leanne ging voorop en wilde eerst naar de wc. Nou prima. De deur klemde een beetje, dus ze gaf een aardige hengst aan de deur. Hoppaaa, de deur ging open! Maar oeps, Leanne, had je niet moeten kijken of de deur niet op slot zat i.p.v. ervan uit te gaan dat de deur een beetje klemde? Er zat een Mexicaanse vrouw met haar witte onderbroek op de enkels op de pot! We wisten niet hoe snel we gierend van de lach de Subway uit moesten rennen!
Met deze afsluiter van de shopmiddag pakten we de bus weer om dichter bij huis te komen. Toen we dachten aardig in de buurt te zijn pakten we een taxi die ons voor huis afzette.

Free Frijoles
Nou geloof het of niet, we hadden zondagochtend een ontbijtje met de familie buiten de deur, waar ik prompt zelf de Frijoles op m’n bord schepte! Tsja ik wou weer eens typisch Mexicaans doen. Tijdens dit ontbijtje zijn er leuke beloftes gedaan door de ouders. Eerst hadden ze het erover om volgend weekend een dagje naar Mexico-Stad te gaan. Nou, klinkt leuk! Maar een moment later werden de plannen weer gewijzigd, ditmaal in een uitje naar de USA voor een weekendje. Hier zullen we dan een excursie doen en shoppen. Tot nog toe heb ik er weinig meer over gehoord (hmm… misschien had ik vanochtend toch niet moeten klagen over de mierennesten in onze badkamer).
Na het ontbijtje zijn we weer met Ricardo in de auto gestapt om ditmaal eens de goede markt te bekijken. We kwamen nu compleet ergens anders uit met iets meer kraampjes. Was leuk om ook daar eens gelopen te hebben.

Whopperr con doble queso
Jaja, het moment van de Burger King was eindelijk aangebroken! ’s Avonds gingen we met onze ‘ouders’, Ricardo en Axel (zoontje van Genaro) even snacken. Uiteraard gingen we voor de albekende Whopper. We speculeren hier al de hele tijd dat we hier zijn over. Maar wat smaakte dat goed zeg! Toch bizar, dat de Mexicanen bij de Whopper dan toch weer pepers moeten bestellen om de boel weer wat pikanter te maken.

Dit waren wel weer mijn belevenissen van de laatste paar dagen. Wil je meerdere foto’s zien kan je op mijn hyve kijken, of de speciale Tampicohyve: tampicomexico.hyves.nl. Hier komen de foto’s van alle summercoursestudenten op te staan.

AAD EN JOS!!!
Margo